|
Zapraszam na Warsztat "Life/art process"
28 lutego-2 marca 2014
LIFE/ART PROCESS
W stworzonej przez Annę Halprin metodzie
Life/Art Process ciało stanowi centrum
wszechstronnego kreatywnego procesu
doświadczania. Podstawą jest pogłębienie
cielesnej zdolności odczuwania przez
pobudzenie i uwrażliwienie zmysłów.
W efekcie staje się możliwy dostęp do świata
wewnętrznych obrazów, a imaginacje
(wyobrażenia) uzewnętrzniają się w spontanicznie
stworzonym rysunku/obrazie.
Język obrazu zostaje przeniesiony na język
ruchu, co poprzez cielesną identyfikację
i "postać" (Gestalt) tańca umożliwia
zrozumienie ukrytego przekazu w "pozawerbalnej
przestrzeni".
Terapeutyczna ścieżka prowadzi od odczuwania
do obrazu, następnie od obrazu do
tańca - by z tańca powrócić ponownie do
obrazu.
W cyklicznym procesie kreatywnej ekspresji
następuje rozwój, prowadzący w twórczym
procesie doświadczenia do integracji
wewnętrznego i zewnętrznego świata,
wrażenia i wyrazu, tego co własne i od siebie
oddalone, odsunięte.
PROGRAM
Warsztaty są wprowadzeniem w teorię
i praktykę metody Life/Art Process
i poruszą następujące tematy:
- zasady kreatywnego procesu
- psychokinetyczna wizualizacja
- Gestalt i taniec
- droga od performance do rytuału
- rytuał ruchu (Movement Ritual)
W procesie indywidualnego doświadczenia
uczestnicy poznają terapeutyczne oddziaływanie
metody Life/Art Process, a w teoretycznej
części zajeć zostanie omówiona
możliwość wykorzystania metody w pedagogice,
terapii i sztuce.
Warsztaty skierowane są do terapeutów,
pedagogów, a także osób o spokrewnionych
zawodach, wykorzystujących sztukę jako
narzędzie i środek ekspresji w swojej pracy.
Zajęcia będą prowadzone w j.niemieckim
i tłumaczone na j.polski (także materiały
pisemne).
PROWADZĄCA WARSZTATY:
URSULA SCHORN - terapeuta Gestalt
psychoterapeuta tańcem (BTD/FPI)
Halprin - Practitioner
- studia magisterskie
w dziedzinie psychoterapii tańcem (USA).
Psychoterapeuta tańcem i terapeuta Gestalt
(Fritz Perls Institut). Studiowała, a następnie
pracowała jako wykładowca (fakultet muzyka i
elementarny taniec) na uniwesytecie
Mozarteum w Salzburgu.
Kształciła się w Instytucie Tamalpa (USA),
gdzie uzyskała uprawnienia Halprin
Practitioner.
Od wielu lat prowadzi seminaria i kursy
w Stanach Zjednoczonych, m.in. we współpracy
z Anną Halprin w Instytucie Esalen.
Długoletni wykładowca pedagogiki mediów
w Wyższej Szkole Pedagogiki Społecznej
w Berlinie. Prowadzi prywatną praktykę
oraz kursy i warsztaty szkoleniowe
w Niemczech oraz zagranicą w dziedzine
psychoterapii tańcem i terapii Gestalt.
(www.touchingground.de )
|
BIBLIOGRAFIA DLA UCZESTNIKÓW KURSU
"ARTTERAPIA I KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA"
- Oster G.D., Gould P. Rysunek w psychoterapii. Gdańsk: GWP; 2000.
- Seitz R. Co widzisz wokół siebie. Kielce: Jedność; 2001.
- Fleck-Bangert R. O czym mówią rysunki dzieci. Kielce: Jedność; 2002.
- Piszczek M. Terapia zabawą, terapia przez sztukę. Warszawa: CMP PP; 2002.
- Maas V.F. Uczenie się przez zmysły. Warszawa: WSiP; 1998.
- Hannaford C. Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Medyk; 1998.
- Popek S. Barwy i psychika. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 2000.
- Piaget J., Inhelder B. Psychologia dziecka. Wrocław: Wydawnictwo Siedmiogród; 1999.
- Muths Ch. Kolorowa terapia. Warszawa: SPAR; 1994.
- Węglińska M. Jak pracować z obrazkiem. Kraków: Impuls; 2000.
- Rogers C.R. Terapia nastawiona na klienta. Wrocław: Thesaurus-Press; 1991.
|
|
|
JOANNA ZWOLEŃSKA
RADOSNA KINEZJOLOGIA
"Są trzy elementy w muzyce: dźwięk, rytm i dynamika. Z tych trzech - dwa ostatnie zależą całkowicie od ruchu i znajdują w naszym systemie mięśniowym najdoskonalszy odpowiednik"
Emil Jaques-Dalcrose
Wszyscy którzy w swojej pracy terapeutycznej wykorzystują Brain Gym® - metodę dr Paula Dennisona wiedzą jak trudno namówić odbiorców do systematycznych ćwiczeń.
Szczególnie dotyczy to osób które przychodzą na zajęcia grupowe - wtedy mamy mniej czasu i możliwości przekonania każdego uczestnika, że warto ćwiczyć żeby szybciej osiągnąć zakładane rezultaty.
Wyzwaniem staje się więc dla terapeuty takie uatrakcyjnienie ćwiczeń, aby z zaangażowaniem były wykonywane podczas wspólnych zajęć i jako radosne działanie mogły być również wykonywane poza spotkaniem.
Moja propozycja wychodzi naprzeciw tym wszystkim którzy lubią ruch i zmianę, z ciekawością odkrywają nowe możliwości z przekształcania tego co już znane w nowe propozycje aktywności.
Warsztat "Radosna kinezjologia" to wzbogacenie ćwiczeń Brain Gym ® o zabawy rytmiczno-ruchowe z wykorzystaniem muzykoterapii, art-terapii, choreoterapii, psychokinezjologii i elementów procedur Kinezjologii Stosowanej.
Poprzez spontaniczne, swobodne, naturalne działania starannie wybrane dla określonych grup w zależności od wieku (małe dzieci, okres przedszkolny, pierwsze klasy szkoły podstawowej, młodzież, dorośli itd.), sprawności fizycznej (przeciętna sprawność ruchowa, dzieci niepełnosprawne np. z porażeniem mózgowym, na wózkach, osoby starsze itp.), aktywności psychofizycznej (dzieci chronicznie nienadążające, nadpobudliwe, agresywne, dyslektyczne) możemy w łatwy, prosty i radosny sposób wspomóc procesy rozwojowe i terapeutyczne w ogólnej edukacji.
Biorąc pod uwagę całościową stymulacje poprzez ruch, naturalnym bodźcem, impulsem był od zarania naszej cywilizacji i powtarzany jest do dzisiaj element zabawy z wykorzystaniem muzyki, dźwięku, rytmu, tańca. Możliwości wynikające z tej integracji wykorzystywały pokolenia artystów, ale również pedagodzy i terapeuci (Carl Orff, Rozalia Chladek, Emil Jaques-Dalcrose, Barbara Turska, Szabolecs Eszteny, Zoltan Kodaly, Edwin Gordon, Ewa Skowrońska -Lebecka, Barbara Biernacka).
Jak udowodniła nauka ogólny rozwój sensoryczny, inwencji twórczej, ale i trwałość pamięci zależna jest od intensywności, częstotliwości i różnorodności doznań zmysłowych.
Wykorzystanie muzyki przy nauce i wykonywaniu ćwiczeń z Brain Gym® nie tylko uatrakcyjnia zajęcia, ale wpływa też na ekspresję, kreatywność i wszechstronny rozwój uczestników.
Dobór muzyki wynika nie tylko z potrzeb grupy i wiedzy terapeuty, ale w dużej mierze zależy od intuicji, doświadczenia i jego kreatywności. Gdy w czasie zajęć wykorzystujemy rytm i muzykę, samoistnie rodzi się improwizacja taneczna. Jest ona odzwierciedleniem ogólnej koordynacji ruchowej, organizacji ciała w przestrzeni i czasie, stanu emocjonalnego, umiejętności komunikacji w grupie, podzielności uwagi, ogólnej koncentracji a także testem na zrozumienie i zapamiętywanie poleceń.
Do ćwiczeń muzyczno-rytmiczno-ruchowych z powodzeniem można włączyć proste elementy z Brain Gym ® np. znak X , II i leniwa ósemka.
Oto przykład:
- grupa słucha muzyki i tańczy dowolną improwizację
- cisza i pokazanie planszy ze znakiem X oraz wykonanie: trzy ruchy naprzemienne i trzy klaśnięcia
- grupa słucha muzyki i tańczy dowolną improwizację
- cisza i pokazanie planszy ze znakiem leniwej ósemki: obrysowanie jej nosem, prawym i lewym kciukiem
- grupa słucha muzyki i tańczy dowolną improwizację
- cisza i pokazanie planszy ze znakiem II: rysowanie oburącz w powietrzu płotów, słupów telegraficznych itp.
Częstotliwość zmiany muzyki i poleceń może być zwiększona tak jak i stopień trudności, tempo zadań. Można powtarzać wcześniej ustalone warianty ruchowe do X, II, leniwej ósemki lub każdorazowo zmieniać zabawę. Może to robić lider, wskazane lub dobrowolnie zgłaszające się dziecko. Można się bawić pojedynczo lub w spontanicznie zorganizowanych parach, grupach. Można wykorzystać plansze ilustrujące ćwiczenia Brain Gym® np. sowa, słoń, energetyzator, oddychanie brzuszkiem, energetyczne ziewanie, kapturek myśliciela itd.
Często i z przyjemnością uczestnicy zajęć akompaniują sobie własnym głosem do ruchu ( chrząkanie, śpiewanie, gwizdanie, cmokanie) przy okazji odczuwając, że ciało może być źródłem ruchu i dźwięku jednocześnie (tupanie, klaskanie, pocieranie).
Wykorzystywanie przy muzyce takich ćwiczeń jak: rysowanie oburącz, wiele modyfikacji leniwej ósemki, znaków X i II na różnych poziomach (duże i małe arkusze papieru na stolikach, ścianach, podłodze) pozwala na pracę rąk w różnorodnym napięciu mięśniowym i stymulację koordynacji oko-ucho-ręka.
Jeśli do tego działania, wykorzystując rytm muzyczny uwzględnimy podział na czas relaksu i czas działania lub czas działań łatwiejszych i trudniejszych (np. trzy kroki do przodu, na zewnątrz lub do tyłu wokół rzędu stolików na których można malować i w takim samym przedziale czasowym rysowanie tańczącej ósemki obiema rękami oddzielnie lub razem) pozwoli to dzieciom nadpobudliwym, z zaburzoną koordynacją przestrzenną, kłopotami organizacji czasu, problemami skupienia na zadaniu w dłuższym czasie itp. na oswojenie się z nową sytuacją i wykonanie polecenia w określonym, powtarzającym się, niezmiennym przedziale czasowym w określonej przestrzeni, w bezpiecznym środowisku, a następnie sukces w tej sytuacji przenieść na inne działania.
Osoba prowadząca zajęcia powinna uwzględnić możliwości indywidualne wszystkich uczestników zabawy tak, by wykonanie zadania zakończyło się poczuciem satysfakcji i radości jednostki, ale też i całej grupy. W zależności od zaawansowania grupy i ogólnego jej potencjału psychofizycznego możemy robić " ścieżkę indiańską" i do w/w zabawy włączyć np. rysowanie oburącz "gór" czy "chmur" które umieszczone są na ścianach, a od stolików wiedzie do nich wytyczona droga. Pokonać ją można wykorzystując np. ruchy naprzemienne, jednostronne, na czworakach, pełzając lub jak skradający się lew, wąż, skaczący kangur, kręcąca się małpka itd.
Tak proste zabawy wspomagają integrację sensoryczną, koordynację ruchową, orientację przestrzenną, wspierają grafomotorykę, odprężają i całościowo stymulują komunikację, organizację i koncentrację.
Bawiąc się przy muzyce w odtwarzanie ćwiczeń z Brain Gym® prezentowanych przez różne dzieci dbamy o precyzyjność ruchu, skupienie, rytmizację działań. Sprzyja to współpracy w grupie i budowaniu u prezentera odpowiedzialności za dokładność przekazu, dostosowanie tempa ćwiczenia nie tylko do muzyki, ale też do możliwości wszystkich uczestników. Uczy szacunku do możliwości partnera, koncentracji, podzielności uwagi, umiejętności szybkiego reagowania i podejmowania decyzji. Życzliwość i akceptacja przy wspólnej zabawie wpływa na większą aktywność, kreatywność i chętne podejmowanie różnorodnych ról w grupie.
Należy pamiętać, że pozostawienie uczestnikom zabawy wystarczającej ilości czasu na ich osobistą, indywidualną aktywność jest również elementem wspomagającym rozpoznanie własnych możliwości, akceptację, właściwą samoocenę.
Włączenie w zabawie wszystkich rodzajów ruchu z zakresu dużej i małej motoryki integruje funkcje systemu mózg-ciało, a więc wspiera podstawowy cel Kinezjologii Edukacyjnej.
Prosta, zrytmizowana zabawa malowania leniwych ósemek, gdzie pędzlem jest biodro, kolano, łokieć, broda, nos, czubek głowy, klatka piersiowa pozwala na zintegrowanie całego ciała (lewa-prawa, góra-dół, przód-tył).
W czasie radosnej zabawy liczy się efekt końcowy na który złożyła się praca każdego z uczestników. Rośnie potrzeba współdziałania, a zanika nadmierne staranie się i kontrolowanie co pozwala na lepszą samoocenę i wzrost motywacji do dalszych działań.
Ćwiczenia Kinezjologii Edukacyjnej połączone z muzyką, rytmem i tańcem są nie tylko skuteczne w pracy terapeutycznej, ale również niosą ze sobą lekkość i radość ruchu.
Inspiracją do takiej pracy niech będą słowa Moshe Feldenkraisa:
"Niemożliwe czyń możliwym, możliwe łatwym, a łatwe eleganckim".
Warto przeczytać:
- F.L. Ilg, Rozwój psychiczny dziecka, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 2002
- L. Kataryńczuk-Mania (redakcja naukowa), Wybrane elementy terapii, wyd. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra, 2002
- D. Koziełło, Taniec i psychoterapia, wyd. Instytut Historii UAM, Poznań, 1999
- L.Kataryńczuk-Mania (redakcja naukowa), Innowacje pedagogiczne, wyd. Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. T. Kotarbińskiego, Zielona Góra, 2000
- A. Erkert, Zabawy rozwijające zmysły, wyd. Jedność, Kielce, 2002
- B. Parkinson, A. Colman, Emocje i motywacja, wyd. Z-sk i Spółka, Poznań, 1995
- U. Schafer, Dlaczego dzieci się wiercą, wyd. ERDA, Warszawa, 2001
- A. Franczyk, K. Krajewska, Program psychostymulacji dzieci w wieku przedszkolnym z deficytami i zaburzeniami rozwoju, Oficyna wydawnicza "Impuls", Kraków, 2002
- D. Dziamska, Opowieści z papierowego pudełka, wyd. MAG, Poznań, 2001
- M-L. Winniger, Wprowadzenie do nauki czytania - litery i dźwięki, wyd. Cyklady, Warszawa 2001
- D. Beaver, Jak motywować umysł, wyd. Medium, Warszawa 1999
- C. Hannaford, Zmyślne ruchy które doskonalą umysł, wyd. Medyk, 1998
- E. Skowrońska-Lebecka, Dźwięk i gest, wyd. Żak, Warszawa, 1995
- M. Bronikowski, R. Muszkieta, zabawy i gry ruchowe w kształceniu zintegrowanym, Pracownia wydawnicza "Helvetica", Poznań, 2002
- K. W. Vopel, Zabawy które łączą, wyd. Jedność, Kielce, 2001
|
|
